   Hem, mâdem Risâle-i Nur Şâkirdlerinin en büyük üstadı, Peygamberden (A.S.M.) sonra “Celcelutiyenin” şehadetiyle “İmam-ı Ali” Radıyallahü Anhdır; onun muhabbetini dâva eden Şiîler, Aleviler, Risâle-i Nur’un derslerini Sünnilerden ziyâde dinlemeseler, Al-i Beyte muhabbet dâvaları yanlış olur. Zaten kaç sene evvel, o Alevi köyünde üç Ali’nin himmetiyle ma’sûmlar Risâle-i Nur’u şevk ile yazmalarını işittim. Hatta o zamanda, o köyü de duama dahil etmiştim. İnşâallah yine orada imam olmak istenilen kardeşimiz Ali’nin himmetiyle ve Hâfız Ali’nin (R.A.) vârisi Küçük Ali gibi kardeşlerimizin gayretiyle, onların hakkındaki dualarım boş gitmeyecek; o köydeki iki kısım Sünni, Alevi ittifak edecek. Geçen hadise-i ihanetten merak etmeyiniz. O hadise söndü, plânları akîm kaldı. O yapan adam da, şimdi kendini nefret-i umûmîden kurtarmak için yeminler ile inkâr ediyor. Ben onu, o olduğunu bilmedim. Yoksa ilişmezdim. Zaten iliştiği yoktur. Elini uzattı, başımdaki mendili açtı; hem de −buraya− Ankara emniyet-i umûmîsi mühim me’murlar ile buraya gelmesini haber aldığı için o ihanete cesaret etti. O büyük me’murlar buraya geldiler. Benim aleyhimde olan vali Rumelili olmasından benimle görüştürmedi. Ben de size gönderdiğim konuşmak parçasını Afyon Emniyet Müdürü vasıtasiyle Ankara’da ona göndermek için, bunun ile melfuf pusla ile Afyon emniyeti dâiresine gönderdim. Ben de kat’iyen müteessir değilim. Zaten ehemmiyeti de kalmadı. Siz de hiç merak etmeyiniz. Hem her şeyde olduğu gibi, bunda da kader-i İlâhî benim hakkımda onların o zulmünü ehemmiyetli bir merhamete çevirdiğini kat’iyen gördüm, Allah’a şükrettim. Dünkü gün, bayramdan sonra bana göndereceğiniz emanetleri beklerken, mektubunuzu aldım; “Bir iş’ar olmazsa, on gün sonra takdim edeceğiz.” cümlesini gördüm. Demek telaş etmişsiniz, onun için göndermediniz. Endişe edilecek bir şey yok. Fakat buraya ehemmiyetli me’murlar geldikleri zamanda göndermemek, emanet buraya gelmemek, ihtiyarsız bir güzel ihtiyat olmuş. Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
